تلسکوپ فضایی هابل سیاهچالهای را رصد کرده که در حال بلعیدن یک ستاره است
تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۵۶۱۶۶
ایتنا - تلسکوپ فضایی هابل ناسا نمی‌تواند این فرایند را حین رخ دادن آن مشاهده کند، چرا که این نمونه تازه تقریبا ۳۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد.
ستاره‌شناسان مشاهده کرده‌اند که سیاهچالهای، یک ستاره را به شکل «دونات» پاره‌پاره می‌کند و سپس آن را می‌بلعد.
این فرایند یکی از پرآشوب‌ترین و شدیدترین فرایندها در گیتی است: وقتی ستاره‌ای خیلی به سیاهچالهای نزدیک می‌شود، سیاهچاله آن را پاره‌پاره می‌کند، ستاره را می‌بلعد، اما پرتو و تابش نیز می‌پراکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل برای ثبت لحظات پایانی ستاره هنگام بلعیده شدن آن، این فرایند را در زمان وقوع آن مشاهده کرده‌اند.
محققان امیدوارند از این رصد‌ها و موارد مشابه آن برای درک بهتر این موضوع استفاده کنند که حین سقوط یک ستاره درون حفره بی‌انتها و پاره‌پاره شدن آن به این صورت، چه رخ می‌دهد.
تلسکوپ فضایی هابل ناسا نمی‌تواند این فرایند را حین رخ دادن آن مشاهده کند، چرا که این نمونه تازه تقریبا ۳۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. اما آن‌ها می‌توانند وقتی که این اتفاق رخ داد، نوری را که بیرون داده شده است، مشاهده کنند و آن نور را برای سرنخ‌هایی درباره اینکه چه اتفاقی برای ستاره می‌افتد، بررسی کنند.
پژوهشگران نمونه‌های بسیاری از این دست رخدادهای اختلال کشندی را پیرامون سیاهچاله‌ها مشاهده کرده‌اند. حدود ۱۰۰ مورد از آن‌ها در سراسر فضا و با استفاده از انواع تلسکوپ‌های مختلف ثبت شده است.
اما مشاهده این رویدادهای کشندی با استفاده از نور فرابنفش، مانند مطالعه اخیر، بسیار نامعمول‌تر است. و چنین نوری سودمند است، زیرا می‌تواند آنچه بر سر بقایا و آوار به‌جامانده می‌آید، توضیح دهد و اطلاعاتی درباره سیاهچالهای که آن بقایا را بیرون داده است، بدهد.
ستاره‌شناسان می‌پندارند که نوری که در حال مشاهده آنند، از یک حلقه گاز بسیار درخشان و دونات‌شکل ناشی می‌شود که زمانی آن ستاره را تشکیل می‌داد. این ناحیه، به وسعت منظومه شمسی ما است که به دور سیاهچالهای در مرکز آن می‌گردد.
پیتر ماکسیم، از مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان، در اظهاراتی گفت: «ما به جایی در لبه آن دونات نگاه می‌کنیم. ما یک باد ستاره‌ای از سیاهچاله را می‌بینیم که سطح آن را فرا می‌گیرد و با سرعت ۲۰ میلیون مایل (حدود ۳۲ میلیون کیلومتر) بر ساعت (سه درصد سرعت نور) به سوی ما پرتاب می‌شود.»
«ما واقعا همچنان داریم سعی می‌کنیم این رویداد را درک کنیم. ستاره‌ای را پاره‌پاره میکنید و سپس این ستاره، ماده‌ای دارد که به سیاهچاله راه می‌یابد. و از این رو مدل‌هایی دارید که فکر میکنید می‌دانید چه اتفاقی می‌افتد، و سپس چیزی را در اختیار دارید که واقعا می‌بینید.»
«این مکان هیجان‌انگیزی برای دانشمندان است: درست در مرز شناخته‌ها و ناشناخته‌ها.»
منبع: ايتنا
کلیدواژه: تلسکوپ فضایی هابل سیاهچاله فضا تلسکوپ فضایی هابل پاره پاره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۵۶۱۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصاویر نجومی یازدهم اردیبهشت (۳۰ آوریل)
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتی‌های دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم می‌کند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکل‌های بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه می‌شود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورد.
***
تصویر روز apod
منظومه ستاره ای GK Per شامل دو سحابی از سه سحابی موجود در تصویر است. Nova Persei 1901 در فاصله 1500 سال نوری از ما قرار دارد. در مرکز یک ستاره کوتوله سفید، هسته یک ستاره سابق خورشید مانند قرار گرفته است. اطراف کوتوله سفید، سحابی آتش بازی (Firework) به شکل دایره است که حاوی گازی است که در طی یک انفجار گرما هسته‌ای ثبت شده در سال 1901 به بیرون پخش شده است. گاز درخشان قرمز رنگ اطراف سحابی آتش‌بازی قبلاً جو ستاره مرکزی بوده و به عنوان یک سحابی سیاره‌ای پراکنده ظاهر می‌شود. در سال 1901، GK Per درخشان تر از Betelgeuse بود. انتظار می‌رود منظومه ستاره ای T CrB امسال فوران جدیدی داشته باشد، اما زمان دقیق و روشنایی آن مشخص نیست.
تصویر روز ناسا
سحابی سر اسب(Horsehead) که با نام بارنارد 33 نیز شناخته می‌شود، از ابرهای متلاطم غبار و گاز بیرون می‌آید. در فاصله 1300 سال نوری از ما قرار دارد. تلسکوپ فضایی جیمز وب که با همکاری ناسا، ESA و CSA ساخته شده است، تصاویر مادون قرمز واضحی از این شی معروف در آسمان گرفته است. جدیدترین تصاویر از وب نمایی دقیق از لبه روشن تشکیل غبار و گاز منحصر به فرد سحابی را نشان می‌دهد.
تصویر روز سازمان ملی تلسکوپ استرالیا
جکسون و همکارانش از داده‌های تلسکوپ‌های مختلف برای مطالعه یک منطقه درخشان در سحابی نسی (Nessie) استفاده کردند. سحابی نسی یک ابر بلند و نازک در فضا است. داده‌ها گازهای مختلف را به روشی ساختاریافته نشان می‌دهند که از حالت یونیزه به گاز مولکولی در حال حرکت هستند. نقشه‌های قسمت غربی سحابی انواع مختلف گاز را نشان می‌دهد. نقشه‌ها همچنین مکان یک ستاره جوان را نشان می‌دهد که در آن حباب یونیزه و ابر تلاقی پیدا می‌کنند. این فعل و انفعال نشان می‌دهد که تشکیل ستاره در حال آغاز است.
تصویر روز earthsky
فرد هولمن (Fred Holman) در کنتاکوک، نیوهمپشایر، ایالات متحده زندگی می‌کند. عکس او از کهکشان نهنگ در تاریخ 26/04/2024 ساعت 10:40 شب گرفته شده است. تجهیزات مورد استفاده Seestar S50 با نوردهی 10 ثانیه‌ای به طول 16 متر بود. پردازش پس از آن با استفاده از ویرایشگر عکس Ultra Galaxy S23، با تمرکز بر کنتراست، وضوح و برش انجام شد. کهکشان نهنگ که با نام‌های NGC4631 یا کالدول 32 نیز شناخته می‌شود، یک کهکشان مارپیچی میله‌ای است که تقریباً 30 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و در صورت فلکی عصای وناتیکی قرار دارد.
تصویر روز skyandtelescope
این تصویر توسط مایک اولاسون (Mike Olason) در توسان، آریزونا به تاریخ 28 آوریل 2024، 02:53 UTC ثبت شده است. تجهیزات مورد استفاده شامل 50mm f/3.5 Refractor و دوربین CCD ST-402ME است. عکاس در شب انتهای آوریل با استفاده از تلسکوپ و دوربین از دنباله دار 12P/Pons-Brooks عکس گرفت. این دنباله دار به دلیل گرگ و میش و موقعیت نزدیک به افق به زودی از توسان نامرئی خواهد شد. نرم افزار نتوانست روشنایی دنباله دار را به دقت محاسبه کند زیرا ستاره‌های درخشان کافی در آسمان وجود نداشت. درخشان ترین ستاره ثبت شده در این تصاویر قدر 7.5 داشت.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور